Bodźce sensoryczne są sumą sygnałów, które za pomocą zmysłów trafiają do mózgu z otoczenia.
Mózg, którego funkcjonowania nic nie zaburza, bez zarzutu przyswaja sobie te bodźce, przetwarza je i włącza w schemat dotychczasowego działania. Pozwala to na przystosowanie się organizmu do bezproblemowej komunikacji ze światem zewnętrznym, co przekłada się na całościowy dobrostan.
Interakcja z otoczeniem a działanie mózgu
Schematy codziennego działania, na podstawie których funkcjonują ludzie, mają związek między innymi z potrzebą adaptowania się do okoliczności. Wbrew użytemu terminowi, nie są to w żadnym razie bezmyślne, powtarzalne mechanizmy.
Wręcz przeciwnie – mózg jest niesłychanie plastycznym organem, a jego reakcje, o ile są prawidłowe, pozwalają na płynne i zmienne odpowiedzi na różnorodne warunki. Na tym właśnie polega integracja sensoryczna – to zdumiewająca zdolność ludzkiego mózgu, która w wyniku ewolucji zapewniła naszemu gatunkowi obecnie zajmowane miejsce.
Gdy mózg reaguje na opak
Jeżeli proces przyswajania lub interpretacji sygnałów płynących z zewnątrz jest z jakiegoś powodu zaburzony, możemy mówić o dysfunkcji w zakresie integracji sensorycznej. Zaburzenia w tym zakresie nie stwarzają mózgowi możliwości na pełną adaptację.
Osoby z takimi zaburzeniami mają problem z elastycznymi i adekwatnymi do sytuacji odpowiedziami na bodźce. Można to jednak zmienić, niejako ucząc mózg nowych, bardziej korzystnych wzorców działania.